روز چهارشنبه 24 بهمن 97 در حالی که مردم از راهپیمایی با شکوه و دشمن شکن 22 بهمن خوشحال و سرحال بودند، ناگهان خبری ناگوار، کام مردم ایران را تلخ کرد. تعدادی از بهترین جوانان این مرز و بوم که از ماموریت مرزبانی برای ایران اسلامی بازمی گشتند به صورت ناجوانمردانه ای، توسط عده ای تروریستِ جنایت کار، به خاک و خون کشیده شدند. گروهک منحرف جیش الظلم مدعی اسلامی بودن هستند در حالی که عملکرد و حامیان این ترویست های فریب خورده، کمتر نشانی از اسلام نبوی با خود به همراه دارند.

تعداد کلمات:1350 / زمان تخمینی مطالعه: 7 دقیقه
نویسنده: حسین سعدآبادی
روز چهارشنبه 24 بهمن 97 در حالی که مردم از راهپیمایی با شکوه و دشمن شکن 22 بهمن خوشحال و سرحال بودند، ناگهان خبری ناگوار، کام مردم ایران را تلخ کرد. تعدادی از بهترین جوانان این مرز و بوم که از ماموریت مرزبانی برای ایران اسلامی بازمی گشتند به صورت ناجوانمردانه ای، توسط عده ای تروریستِ جنایت کار، به خاک و خون کشیده شدند. گروهک منحرف جیش الظلم مدعی اسلامی بودن هستند در حالی که عملکرد و حامیان این ترویست های فریب خورده، کمتر نشانی از اسلام نبوی با خود به همراه دارند.
 
 

اسلام نبوی و اسلام اموی

در تاریخ صدر اسلام شاهد رویارویی دو گروه هستیم که به درگیری های بزرگی منجر شده است. در یک طرف این درگیری،  جبهه ای به سرپرستی امیر المومنین و چند تن از امامان (علیهم السلام) قرار داشته اند و در طرف دیگر بنی امیه آتش بیار این معرکه بوده اند.
طه حسین در کتاب دیگر خود با نام «انقلاب بزرگ» درباره رذائل اخلاقی یزید می نویسد: «یزید، جوانی از جوانان قریش و دلباخته لهو و لعب بود. شکار را دوست داشت و در خوشگذرانی افراط می کرد. وی بی پرده هر کار می کرد و بسیار پیش می آمد که از گزاردن نماز با ز می ایستاد.» با مطالعه دودمان بنی امیه و عملکرد فضاحت بار و مملو از جنایت ایشان، جمله تاریخی سید الشهداء (ع) در ذهن تداعی می شود که ««انا لله‏ و انا الیه راجعون و علی الاسلام السلام اذ قد بلیت الامة براع مثل یزید»متفکران شیعه و سنی از این تقابل با عنوان تقابل اسلام نبوی و اسلام اموی یاد کرده و برای اسلام اموی ویژگی هایی بر شمرده اند. از جمله دکتر علی سامی النشار از نویسندگان سرشناس اهل سنت، در این باره معتقد است: « اسلام اموی» با اسلام نبوی دو چیز است و جدای از هم. او می نویسد: «اسلام رسول الله را اسلام اول می نامم که در آن دین بنیاد دولت است؛ و از این روی در جامعه ای که در آن دین حاکم است، زهد میگسترد، قرآن سفره گسترده خداوند و برای بیداری تلقی می شود و برآیند آموزش آن به مثل کمیل ابن زیاد است… و اسلام دوم، اسلام عثمانی، اموی است که دولت را بنیاد دین می داند؛ بدین سان به انباشتن ثروت می انجامد و حاکمان از «رنج مردم گنج» فراهم می آورند و…»[1].
طه حسین، نویسنده شناخته شده مصری نیز در کتاب «علی و فرزندانش» با مرور دشمنی دیرینۀ بنی امیه و بنی هاشم پیش از اسلام و سال های آغازین اسلام،[2] به عمکرد ابوسفیان تا فتح مکه پرداخته و به اسلام آوردن اجباری[3] وی اشاره می کند. در ادامه به معاویه پرداخته و می نویسد: «مردم می گویند که معاویه پس از مسلمان شدن به پیغمبر (ص) نزدیک و کاتب وحی گردید، ولی شاید فراموش شود که او فرزند ابوسفیان فرماندۀ کافران در جنگ احد و خندق بود. او پس هند بود که جگر حمزه عموی پیامبر (ص) را جوید.»[4] معاویه در طول حکومت نامشروع خود، خون های بسیاری از مسلمان را ریخت و موجب جنایت های فراوانی شد که تاریخ به خوبی آنها را ثبت کرده است. فرزند پلید وی، یزید نیز ادامه دهندۀ راه سلف جنایت کار خود بود، با این تفاوت که مثل پدر و جد خویش، نتوانست به خوبی پشت پرده نفاق و نیرگ قرار گیرد و بی دینی و بی حیایی های او شهره عام و خاص گردید.
طه حسین در کتاب دیگر خود با نام «انقلاب بزرگ» درباره رذائل اخلاقی یزید می نویسد: «یزید، جوانی از جوانان قریش و دلباخته لهو و لعب بود. شکار را دوست داشت و در خوشگذرانی افراط می کرد. وی بی پرده هر کار می کرد و بسیار پیش می آمد که از گزاردن نماز با ز می ایستاد.»[5] با مطالعه دودمان بنی امیه و عملکرد فضاحت بار و مملو از جنایت ایشان، جمله تاریخی سید الشهداء (ع) در ذهن تداعی می شود که ««انا لله‏ و انا الیه راجعون و علی الاسلام السلام اذ قد بلیت الامة براع مثل یزید»[6]
تاریخ بنی امیه و اسلام اموی ایشان، مشحون از خباثت ها و جنایت های فراوان است. از جنگ های خونین صدر اسلام به رهبری ابوسفیان گرفته تا جنگ های مزورانۀ معاویه در مقابل امیرالمومنین و امام حسن (علیهما السلام) و نیز جنایت های شرم آور یزید مثل حمله به مکه و مدینه، هتک حرمت بیت الله الحرام و ناموس مسلمانان و از همه شنیع تر، جنایت در کربلا و به شهادت رساندن سید الشهداء (ع) و به اسارت بردن آل الله...، همه و همه بخشی از کارنامۀ سیاه اسلام اموی به شمار می رود.
 

جیش الظلم، پیرو اسلام نبوی یا اسلام اموی؟!

حال به بحث جیش الظلم و عملکرد جنایت بار از گروهک تروریستی منحرف باز گردیم. این گروهک، مدعی ایمان به دین اسلام و عمل طبق موازین آن است. برای بررسی صحت ادعای ایشان می توان به دو نکته مهم توجه کرد:
الف: کارنامه عملی جیش الظلم
با مراجعه به کارنامه عملی جیش الظلم، لیستی از انواع جنایت ها را می توان دید. راهزنی و قتل مردم غیر نظامی، آدم ربائی، حمله به پاسداران و مرزبانان و ... اموری است که در علمکرد این گروهک ترویستی به چشم می خورد. آخرین جنایت آنها حمله انتحاری و ناجوانمردانه با اتوبوس حامل مزربانان شجاعی بود که در راه بازگشت به خانه و خانواده خود بودند. سوال اساسی این است  که جیش الظلم و امثال آن مثل داعش و دیگر گروه ها و گروهک های تروریستی به مقابله با چه تفکری پرداخته اند؟ آیا ایمان به خدا و نبوت نبی خاتم (ص) و اعتقاد به جانشیانان برحق نبی اکرم جرم محسوب می شود؟! جالب این جا است که قاطبه اهل سنت ساکن سیستان و بلوچستان و سایر مناطق کشور از این گروهک منحرف و تروریست، اعلام تبری و انزجار کرده و اقدامات ایشان را محکوم نموده اند. با این وصف و در حالی که نه شیعیان و نه عمدۀ اهل سنت، هیچ کدام با مرام و مسلک این گروهک و امثال آن موافق نیستند، می توان سوال پیش گفته را دوباره تکرار کرد که براستی جیش الظلم، پیرو کدام اسلام است؟ اسلام نبوی یا اسلام اموی و یزیدی؟!
ب: شاخصی دیگری که می توان تا حدود زیادی مدعیان ایمان و عمل به اسلام را با آن محک زد طرفداران آن است. به عبارت دیگر شناخت طرفداران و حامیان یک جریان می تواند به شناسایی ماهیت آن جریان کمک بسزایی کند.
 
جالب این جا است که قاطبه اهل سنت ساکن سیستان و بلوچستان و سایر مناطق کشور از این گروهک منحرف و تروریست، اعلام تبری و انزجار کرده و اقدامات ایشان را محکوم نموده اند. با این وصف و در حالی که نه شیعیان و نه عمدۀ اهل سنت، هیچ کدام با مرام و مسلک این گروهک و امثال آن موافق نیستند، می توان سوال پیش گفته را دوباره تکرار کرد که براستی جیش الظلم، پیرو کدام اسلام است؟ اسلام نبوی یا اسلام اموی و یزیدی؟!کما اینکه متفکران و نویسندگان حق طلب برای بررسی حق و باطل در درگیری های صدر اسلام نیز از این روش استفاده کرده اند. به عنوان مثال طه حسین و بسیاری از مورخان و تحلیل گران، حضور عمار یاسر در سپاه امیر المومنین (ع) را مبنای تشخیص بر حق بودن سپاه حضرت علی (ع) بر ای مسمانان حاضر در صحنه نبرد می دانند. وی می نویسد: عمار یاسر به دست سپاهیان معاویه در این جنگ [صفین] به قتل رسید و مسلمانان جریان قتل او را هرگز فراموش نمی کنند؛ زیرا او فرزند نخستین شهدای اسلام است و پدر و مادرش از جانب ابوجهل شکنجه و عذاب می شدند و پیامبر (ص) به عمار گفت: وای بر تو ای فرزند سمیه؛ زیرا گروه متجاوز و متعدی تو را به قتل می رسانند.[7]
همان گونه که اشاره شد، جیش الظلم در میان شیعه و سنی جایگاهی نداشته و جملگی از عملکرد این گروهک جنایت پیشه اعلام تبری کرده اند، و این در حالی است که کشورهایی که با مرفق دستشان به خون مسلمانان آلوده است ـ مثل رژیم سفاک سعودی  و حامیان مستکبر آن در جهان نظیر آمریکا و اسرائیل ـ از این جریان کاملا حمایت می کنند. با این وصف، آیا باز تردیدی از کذب بودن ادعای تروریست های جیش الظلم مبنی بر مسلمان بودن و پیروی از اسلام حقیقی می ماند؟!
 

حرف آخر

بزرگترین تقابل اسلام نبوی و اسلام یزیدی را می توان در واقعه تاریخی و تاریخ ساز عاشورا به وضوح مشاهده کرد. در مواجهه سفاکان یزیدی از هیچ ظلم و جنایتی فروگذار  نکردند ولکن پیروزی حقیقی از آن جبهه حق و حضرت سید الشهداء (ع) گردید و آل امیه به عنوان منفورترین طائفه که به اسلام و مسلمان خیانت های فراوان و در حق آنها جنایت های بسیاری مرتکب شدند، در تاریخ ثبت شد.
در حال حاضر نیز اراده الهی به این تعلق گرفته است که پرچم اسلام ناب محمدی بر بام جهان بر افراشته شود و تلاش های مذبوحانه استکبار جهانی و عوامل فرومایه و فریب خوردۀ آنها، هرگز به این امر خللی وارد نخواهد کرد و همان گونه در قرآن کریم آمده است: «یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ»[8]

[1] . علی سامی النشار، نشأة الفکر الفلسفی؛ ج ۳، ص ۱۰۰ ـ ۱۰۱، با تلخیص و گزارش

[2] . طه حسین، علی و فرزندانش، ترجمه محمدعلی شیرازی، ص 17-18.

[3] . همان، ص 17 و ص69

[4] . همان، ص18

[5] . طه حسین، انقلاب بزرگ، ترجمه سید جعفر شهیدی، ص249

[6] . سید بن طاوس، لهوف، ص11

[7] . طه حسین، علی و فرزندانش، ترجمه محمدعلی شیرازی

[8] . سوره صف / آیه 8